• Φυσιολογικό και αναμενόμενο αναπτυξιακό φαινόμενο, φυσιολογική ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού
• ½ παιδιά έχουν έναν ή περισσότερους φανταστικούς φίλους, σπανίως τα μικρότερα αδέρφια
• Ένα φανταστικό πρόσωπο που το παιδί μεταχειρίζεται ως να έχει αυτόνομη ψυχολογική ύπαρξη, κατονομάζεται, αναφέρεται σε συζητήσεις, παίζεται άμεσα χωρίς φαινομενικά αντικειμενική βάση
• Χαρακτηριστικά Φανταστικών φίλων:
  1. Συχνά είναι χαρακτήρες υπαρκτοί, αντικείμενα αγάπης και θαυμασμού, ήρωες παραμυθιών ή κινούμενων σχεδίων
  2. Συνήθως με μεγάλη χρονική διάρκεια (μερικοί μήνες), αλλά όχι μόνιμα
  3. Ένας φανταστικός φίλος ίσως να μην είναι αρκετός για το παιδί…
  4. Σπανίως μεταφέρονται στο σχολείο
  5. Είναι εξίσου σημαντικά πρόσωπα με τους γονείς
  6. Δεν μοιράζονται με άλλους
  7. Για τα παιδιά είναι απολύτως «υπαρκτοί»
  8. Πρωτοδημιουργούνται στην ηλικία των 4-5 ετών και επανεμφανίζονται κάθε φορά που «χρειάζονται»
  9. Δεν είναι δείγμα μελλοντικής προβληματικής συμπεριφοράς ούτε ψέμα…
  10. Μπορεί να είναι ανάλογα με τις ανάγκες τους παιδιού: -σύντροφος στο παιχνίδι - φίλος του για να ξεπεράσει φόβους ή άγχη του - φίλος για να επεξεργαστεί και να κατανοήσει γεγονότα και πρόσωπα ενδιαφέροντος – φίλος που κάνει τις ζημιές/ σκανταλιές – φίλος σύμβουλος – φίλος βοηθός στα δύσκολα – φροντιστής – φίλος για επικοινωνία – «όχημα» ανάπτυξης της φαντασίας και της έκφρασης της δημιουργικότητας
  11. «Μεταβατικό αντικείμενο»
  12. Όταν η αιτία δημιουργίας του εξαλείφεται, πακετάρει και φεύγει…
• Τομείς που ευεργετούνται με την ύπαρξη φανταστικών φίλων: κοινωνικότητα, καλλιέργεια φαντασίας, γλώσσα, κατανόηση του νου, παιχνίδι, δοκιμή ορίων δύναμης

Τι κάνουμε, λοιπόν, όταν το παιδί μας έχει φανταστικό φίλο;

• Δεν φοβόμαστε να μπούμε στο παιχνίδι της φαντασίας του παιδιού
• Αν χρειαστεί, οριοθετούμε και τον φανταστικό φίλο
• Ενισχύουμε και χαιρόμαστε την ύπαρξη του χωρίς να ξεχνάμε, βέβαια, και τους πραγματικούς συντρόφους
  
• Δεν καταστρέφουμε τη φαντασία του με «ενοχλητικές» και επίμονες ερωτήσεις
• Αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να είναι αποκλειστικά δικός του!
• Καλλιεργούμε τη φαντασία του, κυρίως διαβάζοντας παραμύθια, φτιάχνοντας μαζί ιστορίες ή συζητώντας τα όνειρά του
• Αποφεύγουμε ταινίες και παιδικά προγράμματα που βάζουν σε καλούπια τη φαντασία
• Αποφεύγουμε εκφράσεις του τύπου: «Δεν μπορείς συνεχώς να κατηγορείς κάποιον που δεν υπάρχει για τα δικά σου κατορθώματα», «Μην λες ψέματα», «Φυσικά δεν το έκανε αυτός. Κι εσύ και εγώ ξέρουμε ποιος το έκανε!»
• Αναρωτιόμαστε τις βαθύτερες αιτίες και ανάγκες που οδηγούν στη δημιουργία φανταστικού κόσμου και στην επιλογή πλάνης μέσα σε αυτόν…

Άλλωστε, όλοι μας έχουμε φαντασιώσεις!
Όταν προσπαθούμε να κοιμηθούμε ή πρέπει να πάρουμε μια δύσκολη απόφαση; Ένας φίλος δικής μας «κατασκευής» μένει πάντα δίπλα μας, στα καλά και στα κακά της ζωής μας. Δεν είναι υπέροχο, όταν νιώθουμε ότι ο κόσμος μας αδικεί, να ξέρουμε ότι υπάρχει πάντα κάποιος που μας εκτιμά και μας νοιάζεται;;;!!!